Artikeloverzicht

In beweging met - Jan-Karel van der Toorn

Door een ongeval tijdens het windsurfen brak Jan-Karel van der Toorn (55) zijn nek. Het langdurig dragen van een halo-frame zorgde voor herstel. Daarna volgde een intensieve revalidatie in de Sint Maartenskliniek. “Mijn doel was weer te kunnen windsurfen. En dat is gelukt”, zegt hij met een brede glimlach.

Het was op Koningsdag 2019. In zijn woonkamer in het Gelderse Elst laat Jan-Karel een filmopname zien van zijn GoPro die hij destijds in de mast had gemonteerd. Terwijl hij met een snelheid van ruim vijftig kilometer per uur bij een windkracht van zes tot zeven over het water van de Brouwersdam in Zeeland scheert, wordt hij plots afgeremd. De hevig schokkende beelden gaan automatisch op zwart. “De vin van mijn surfplank kwam ineens in een kluwen wier terecht. Ik sloeg met mij hoofd tegen de mast en de giek aan en hoorde het kraken in mijn nek.”

Een wonder

Gelukkig bleef Jan-Karel bij bewustzijn en hield hij met zijn hand zijn hoofd vast, totdat een voorbijgaande surfer dat van hem overnam. “Met deze Peter Ruit ben ik vrienden voor het leven geworden.”Een andere surfer schakelde de reddingsdienst in en uiteindelijk belandde Jan-Karel in het Erasmus UMC in Rotterdam. Röntgenfoto’s toonden aan dat zijn nek op drie plaatsen was gebroken. Daarnaast waren ook enkele ribben gebroken en had hij een scheur in zijn borstkas. “Volgens de artsen was het een wonder dat ik geen uitval had. Om mijn nek te stabiliseren kreeg ik een haloframe, dat met vier schedelpennen op mijn hoofd werd bevestigd.”

"Ik heb een engeltje op mijn schouder gehad"

Nek en lichaam verstijfd

Vier maanden moest hij dat frame dragen. Vervolgens kreeg hij een tijdlang 24 uur per dag een harde kraag om. Voor revalidatie kwam hij op een lange wachtlijst te staan van de Sint Maartenskliniek. “Ik was zo blij toen ik augustus 2020 eindelijk aan de beurt was! Ik kon eigenlijk niets meer met mijn hoofd en mijn lichaam was volledig verstijfd. Het revalidatieteam vroeg wat mijn doel was. Weer heerlijk met mijn kinderen kunnen stoeien maar ook weer kunnen windsurfen, was mijn antwoord. Windsurfen doe ik al sinds mijn dertiende. Ik ben daarvoor op heel wat wateren in de wereld geweest. Het is echt mijn grote passie.”

Engeltje op schouder

Een intensieve periode van orthopedische revalidatie volgde. Jan-Karel moest bijvoorbeeld leren ontspannen, hij kreeg adviezen van een maatschappelijk werker, een psycholoog en een ergotherapeut en oefende samen met een fysiotherapeut op een balanskussen en in de klimhal. Hij deed behendigheidsspellen met een VR-bril op en kreeg gerichte oefeningen om zijn nek en lichaam te versterken. “Het waren tien leerzame weken. Het team heeft mij echt geweldig geholpen. Daar ben ik het ontzettend dankbaar voor.” Opnieuw laat Jan-Karel een GoPro-filmpje zien. “Dat was 18 januari dit jaar. Toen ben ik voor het eerst na het ongeval met vrienden op het IJsselmeer gaan windsurfen. Ook werk ik weer volledig bij chipfabrikant NXP. En: ik heb al gezwommen en hardgelopen! Volgens mij heb ik een engeltje op mijn schouder gehad.”